Της παλέτας τα χρώματα θάμπισαν
οι σελίδες δε χωρούνε πια λέξεις
των ηρώων τα πνεύματα σιώπησαν
μάταια ψάχνει κορμιά η ψυχή
Άδειοι δρόμοι μ’ απόγνωση οργώθηκαν
μα ποιος βαδίζει σ’ αυτούς για να δει
της πλατείας τις έρμες ελπίδες,
τούτοι οι άνθρωποι διάλεξαν, του γυαλιού τη ζωή..
Όσα δάκρυα τα βιβλία κι αν χώρεσαν
Οι ποιητές όσα σπείραν μαζί
λόγια κούφια που στοίχειωσαν όνειρα
από κείνα που σιωπούν την αυγή
Εξ αρχής λοιπόν ξαναγράφονται
αποζητά η μελάνη χαρτί
τόσο ανάγκη να ειπωθούν πάλι όλα
αφού κανείς δεν έμαθε, γιατί δεν άκουσε κανείς..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.