'>

Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

το διαρκές φλερτ του δείκτη με το ποντίκι..


.. θα μπορούσε να αποτελεί το σύμβολο μιας εποχής. Θα μπορούσε! Μα θα έπρεπε πρώτα να δοθεί ένα όνομα σε αυτήν. Ίσως ‘τα χρόνια της αδράνειας’. Τα χρόνια  όπου οι υπόλοιπες κινήσεις του ανθρώπινου σώματος διαρκώς μειώνονται, με εξαίρεση μία: εκείνο το ηδονιστικό κλικ στο ποντίκι ξανά και ξανά. Η ζωή τις τελευταίες δεκαετίες δεν έγινε απλά πιο απλή:
Υπέρ απλουστεύτηκε!
Με τα χρόνια χώρεσε ολόκληρη στο γυαλί μιας οθόνης, μετατρέποντας προηγούμενες γενιές  σε αποσπάσματα μιας ξεχασμένης ζωής.
Χτίζοντας ένα νέο κόσμο πάνω στον ξεπερασμένο του παρελθόντος!
Έναν κόσμο ηθοποιών! Με πρωταγωνιστές όλους εμάς και όλους εμάς κομπάρσους στη ζωή μας.
Έχει ενδιαφέρον το σύγχρονο περιβάλλον. Μπορείς να κατακτήσεις όσα συνθέτουν την ευτυχία, αρκεί να φτιάξεις την εικόνα σου! Από αυτήν εξαρτώνται όλα, αφού μέσα της χώρεσε ο στρογγυλός αυτός πλανήτης.
 Όλοι όσοι αντιλήφθηκαν τη δύναμη της, πλούτισαν κάνοντας τα πιο απίθανα εμπόρια.. στοίβαξαν σε γυάλινα κιβώτια το γέλιο, το δάκρυ, τη ματαιοδοξία, τη χαρά, τη στενοχώρια..
 Τα κιβώτια με τα εμπορεύματα έγιναν ανάρπαστα στην αρχή και λίγο λίγο τα περιεχόμενα τους ξέφτισαν κι αυτά..
..όπως ξέφτισε ένα μεγάλο, το μεγαλύτερο κομμάτι της ανθρωπιάς.

Δε μας συγκινεί τίποτε πλέον!

Ούτε μας σταματά. Αρκεί ένα ποντίκι, μια οθόνη κι ο δείκτης επάνω να χοροπηδά..

Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

ΑΓΓΕΛΟΙ ΠΟΛΕΜΟΥ (Νατάσα Γκουτζικίδου)



Λονδίνο 1940. Η μακριά νύχτα της βαρβαρότητας έχει ήδη σκεπάσει την Ευρώπη. Για την Άλκηστη, μια επίσκεψη στο νοσοκομείο θα αποτελέσει την ευκαιρία που τόσο ζητούσε: να αποδείξει στον ίδιο της τον εαυτό, πως μπορεί και μόνη να τα καταφέρει. Θα το προσπαθήσει ως βοηθός στο πλευρό του γιατρού Φέργκισον, που προσφέρει αδιάκοπα τις υπηρεσίες του, σε ένα χώρο όπου η ζωή και ο θάνατος συνυπάρχουν και αντιμάχονται καθημερινά. Οι βόμβες δε λογαριάζουν, ούτε χαρίζονται σε κανέναν. Κατεβαίνουν από ψηλά και ‘σκάνε’ πότε κουτσουρεύοντας τις ζωές των στόχων τους και πότε σκορπώντας οικογενειακά μυστικά, πάθη, απροσδόκητες αποκαλύψεις, από τον ίδιο ουρανό όπου κατεβαίνουν κι οι άγγελοι..
‘‘Δεν πιστεύω στους αγγέλους, παρά μόνο στους ανθρώπους που έρχονται στη ζωή μας για κάποιο λόγο’’ διαβεβαιώνει η Άλκηστη, μα μήπως όμως και οι άγγελοι κρύβονται πίσω από μορφές ανθρώπων; Μολονότι δεν το πιστεύει, εκείνοι φαίνεται πως την πλησιάζουν, τη βοηθούν, της ανοίγουν μια πόρτα σωτηρίας την ώρα του κινδύνου. Πρόσωπα απλά, συνηθισμένα μέσα σε μια καθημερινότητα, σκεπασμένη με το πορφυρό πέπλο της εποχής.
Ο Β’ Παγκόσμιος μαίνεται. Τόσο όμοιος με το χρόνο, ανελέητος και πιεστικός, πάνω από όλους και από όλα. Το ίδιο αμείλικτος και για εκείνη, όμως στα ζοφερά του μονοπάτια  εξακολουθεί να ονειρεύεται, να ελπίζει και να τολμά, στο μεταίχμιο του κρυφού της διχασμού:
Φραγκίσκος ή Τζόναθαν.. πόσο διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον κι όμως σημαντικοί για εκείνη καθένας με τον τρόπο του. Η επιλογή δεν είναι απλή απόφαση όταν τη ζωή διαφεντεύει ο πόλεμος..
Σε κάθε σελίδα του μυθιστορήματος, η ανάγκη για ζωή δένεται με την αβεβαιότητα του αύριο, με μια λεπτή κλωστή. Άνθρωποι που αγωνίζονται, προσφέρουν, επιβιώνουν, και άνθρωποι που η ύπαρξη τους σακατεύεται και μαραζώνει.. ανάμεσα τους η Άλκηστη, πρωταγωνίστρια μιας ιστορίας δοσμένης με απλότητα αλλά και αδιάκοπη πλοκή, με γνήσιο ρομαντισμό αλλά και απρόσμενες ανατροπές, με διάχυτους στοχασμούς που το επίκεντρο τους είναι η ζωή κι όλα εκείνα τα πρόσωπα, που ακόμη και μέσα στις φλόγες, όχι απλώς παραμένουν άνθρωποι, μα φτάνουν να αποκαλύπτουν την πραγματική τους μορφή, αυτή των αγγέλων του πολέμου..