'>

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2022

''Ο κύβος του Ρούμπικ'', κριτική της Τόνιας Μασουρίδου στο Diastixo.gr

 

Από τις πρώτες σελίδες του μυθιστορήματος Ο κύβος του Ρούμπικ, ο αναγνώστης παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις ζωές των ηρώων, τις οποίες συνδέει ένας μυστηριώδης ιστός που περιπλέκεται σε δύο κόσμους: στον κόσμο της νομιμότητας και στον κόσμο της παρανομίας. Ο Γιώργος Γιαντάς, συγγραφέας του εν λόγω πονήματος, περιγράφει αριστοτεχνικά τους χαρακτήρες των πρωταγωνιστών, χρησιμοποιώντας με επιδεξιότητα το γνωστό παζλ του κύβου του Ρούμπικ.

Άνθρωποι της νύχτας που κυκλοφορούν με προσωπεία αθωότητας, γνωστοί δικηγόροι και πολιτικοί υπεράνω υποψίας, αστυνομικοί, επιχειρηματίες, τρανς προσωπικότητες κυκλοφορούν σε ετούτο το νουάρ μυθιστόρημα με τις απρόσμενες εξελίξεις και την ενδιαφέρουσα πλοκή. Η ιστορία εξελίσσεται μέσα από καθημερινά περιστατικά, δομημένα με τέτοιο τρόπο ώστε να κρύβουν το μυστικό του αινίγματος.

Τα πρόσωπα, αν και ανήκουν στον υπόκοσμο, δείχνουν συχνά την ανθρώπινη τρωτή τους πλευρά φανερώνοντας τέτοια στοιχεία ευαισθησίας, που ο αναγνώστης αρχίζει να αναρωτιέται για την πραγματική ταυτότητα των ανθρώπων της διπλανής του πόρτας. Πιστεύω ότι σε ετούτο το λεπτό σημείο βρίσκεται και η ξεχωριστή αφηγηματική τέχνη του Γιώργου Γιαντά. Εισάγει τον αναγνώστη στη ροή μιας ιστορίας, στην οποία υπάρχει η αίσθηση της συμμετοχής. Πορεύεται και εκείνος με τους ήρωες, συμπάσχει, αγανακτεί, αγωνιά, επειδή τα πρόσωπα εκπέμπουν οικειότητα και η γλώσσα έχει αμεσότητα και λογοτεχνική χροιά.

Ένα νουάρ μυθιστόρημα που αξίζει να διαβαστεί, επειδή ξεχωρίζει στο είδος του.

Ας παρακολουθήσουμε μερικά αποσπάσματα:

…Πρόσκαιρα ο καιρός είχε γαληνέψει. Το φως του ήλιου ξεπρόβαλλε από τα αραιά σύννεφα, μέσα από αχτιδοσυρμές, φως δειλό και αβέβαιο, ασταθές, σαν τις ανθρώπινες ψυχές και τα πολύπλοκα γήινα παιχνίδια τους· ένας περίπλοκος κύβος από κόσμους και υποκόσμους, από πάθη και μίση, μεγαλοσύνες και μικρότητες· από προσδοκίες όπως των απλών ψηφοφόρων πως μέσα από τις εκλογές η κοινωνία θα γινόταν καλύτερη, πιο δημοκρατική και δίκαιη· από προσμονές για ένα καλύτερο αύριο με ίσες ευκαιρίες, καλύτερες δουλειές, με ισονομία, με δικαιοσύνη.

Και αλλού βλέπουμε τον τρόπο με τον οποίο περιγράφεται μια ερωτική σχέση:

…Η ορμή του Τζίμη κάμφθηκε από μια τρυφερότητα, κάτι πρωτόγνωρο, κάτι που ποτέ στο παρελθόν δεν είχε βιώσει με γυναίκα. Η ανώτερη ομορφιά της Βίκης σχεδόν του επέβαλλε να είναι τρυφερός μαζί της. Τώρα δεν υπήρχε ίχνος αμφισβήτησης για όσα του είχε υποσχεθεί, όσα σχεδίαζαν να πραγματοποιήσουν. Η συνεύρεση ήταν και επισφράγιση της νέας αρχής, της καινούργιας ζωής, ενός αύριο στον κόσμο του φωτός και της νομιμότητας. Όταν η αίσθηση του χρόνου επέστρεψε, έγειραν αποκαμωμένοι κάτω από το σκέπασμα, αντικριστά ο ένας με τον άλλον. Την κοίταξε ξεθυμασμένος, ενώ εκείνη έψαξε με το χέρι της το κομοδίνο.
«Τι ψάχνεις;»
«Την τσάντα μου. Έχω τσιγάρα μέσα».
«Σε παρακαλώ… δεν θέλω να καπνίσεις, δεν σου πάει… τουλάχιστον όχι τώρα».
Η Βίκη χαμογέλασε. Του ένευσε εντάξει, όμως το χαμόγελό της είχε να κάνει με την ολική αλλαγή στην όψη του. Ο Τζίμης είχε μεταμορφωθεί σ’ ένα νεαρό αγόρι, είχε γυρίσει αρκετά στάδια πίσω, προτού τσαλακωθεί, πριν αλλοιωθεί από τη σκληρότητα και την παρανομία. Της θύμισε έναν συμφοιτητή στη σχολή, έναν συμπαθητικό και άβγαλτο νεαρό που μονίμως δυσκολευόταν να ξεπεράσει το τρακ και να τη φλερτάρει.

Ένα νουάρ μυθιστόρημα που αξίζει να διαβαστεί, επειδή ξεχωρίζει στο είδος του.

ΠΗΓΗ:  https://diastixo.gr/kritikes/ellinikipezografia/18872-o-kuvos-toy-roubik