2021 σκέψεις μένουν πίσω. Με περίσκεψη για το χτες, με αβεβαιότητα για το αύριο. Στην αυγή του νέου έτους ο συνολικός απολογισμός μοιάζει δύσκολος. Πολλοί δεν έφτασαν ως εδώ. Κάποιοι άλλοι τον κάνουν από το κρεβάτι ενός θαλάμου νοσηλείας. Οι κρυφές προσδοκίες πως η νέα χρονιά θα άφηνε πίσω την πανδημία, δεν επαληθεύτηκαν. Θυμάμαι την ημέρα που κάποιος μου είπε χαρακτηριστικά: «δε γνωρίζω κανέναν μέχρι σήμερα, συγγενή, φίλο, γνωστό, που να έχει νοσήσει». Έκτοτε τα πράγματα άλλαξαν ριζικά. Η αλλαγή είναι η μόνη σταθερά, μέχρι που στο μεταξύ, ξεπρόβαλε το 2022.
Kαι τώρα; Μετά την Υγεία, ποια μπορεί να είναι η ευχή για τη νέα χρονιά;
Ο άνθρωπος στέκει αδύναμος μπροστά σε όσα τον ξεπερνούν, μπροστά σε εκείνα που δε μπορεί να αλλάξει. Η ροή των πραγμάτων όμως παραμένει αδιάκοπη. Ακόμα και κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες, η ζωή τραβά το δρόμο της, σε μία διαρκή διαδρομή στις ράγες του χρόνου. Οτιδήποτε και αν αποδέχεται ή αρνείται καθένας μέσα του, η ενδόμυχη κρυφή πίστη, ακόμα και αθέλητα, θα φτεροκοπά στο κεραμίδι της επόμενης φωτεινής ημέρας, ακόμα και αν αυτή επιμένει να αργεί. Κάπου εκεί που η ανθρώπινη υπόσταση σφιχταγκαλιάζεται με την πίστη πως τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα. Κι ίσως αυτή θα μπορούσε να είναι η δεύτερη ευχή για το 2022:
Με Υγεία λοιπόν αλλά και με Πίστη ! Χρόνια πολλά !
