'>

Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

''Mindland'' της Γιώτας Παπαδημακοπούλου (Culture now.gr)

Ο Γιώργος Γιαντάς συστήθηκε στο αναγνωστικό κοινό μέσω του βιβλίου του, "Ως Την Τελευταία Πνοή", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη. Ένα βιβλίο που ταξίδεψε τους αναγνώστες στα χρόνια της Μικρασιατικής Καταστροφής και όσα την ακολούθησαν.




 «Σίγουρα είναι μεγάλο τόλμημα για έναν Έλληνα συγγραφέα να προσεγγίσει τα μονοπάτια της δυστοπικής λογοτεχνίας όμως ο Γιώργος Γιαντάς, τα καταφέρνει αρκετά καλά, δίνοντάς μας ένα μυθιστόρημα που, για τα ελληνικά ειδικά δεδομένα, διαφέρει σε μεγάλο βαθμό από όλα εκείνα που έχουμε συνηθίσει..»

Πριν λίγο καιρό, κυκλοφόρησε το δεύτερό του βιβλίο με τίτλο, "Mindland", το οποίο, τόσο ως προς το ύφος όσο και ως προς την θεματολογία του, είναι πολύ διαφορετικό. Γιατί αυτή τη φορά, ο Γιώργος Γιαντάς επιχειρεί να προσεγγίσει ένα διαφορετικό λογοτεχνικό μονοπάτι, αυτό της δυστοπικής αφήγησης, μεταφέροντάς μας σε έναν κόσμο του μέλλοντος όπου κανένας μας δεν θα ήθελε να ζήσει ο οποίος ωστόσο, δεν αποκλείεται κάποια στιγμή να αποτελέσει μια ζοφερή πραγματικότητα.
Η Mindland είναι ένας κόσμος ο οποίος, σε αρκετά πράγματα, θυμίζει την σημερινή κοινωνία. Υπάρχουν όμως μεγάλες και ουσιαστικές διαφορές. Ο κόσμος, δεν υφίσταται πλέον όπως τον γνωρίζουμε σήμερα αλλά, έχει οδηγηθεί σε μια καταστροφή του περιβάλλοντος που έχει οδηγήσει τους ανθρώπους να ζουν σε γυάλινες πολιτείες, όπου ο αέρας φιλτράρεται για να τους επιτρέπει να συνεχίσουν να ζουν και που η τεχνολογία, δεν αποτελεί απλά αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας αλλά, έναν αρρωστημένο θα λέγαμε, τρόπο ζωής. Η Mindland, είναι ένας εικονικός κόσμος όπου οι χρήστες επισκέπτονται και έχουν την δυνατότητα να ζήσουν, όσα δεν μπορούν στον έξω κόσμο. Παράλληλα, ο κάθε χρήστης, έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει το προφίλ του κατά πως εκείνος επιθυμεί, δημιουργώντας αν το θέλει, μια εικόνα του εαυτού του πολύ διαφορετική από αυτήν που ισχύει στην πραγματικότητα, να ενοικιάσει φίλους, ακόμα και να χτίσει μια οικογενειακή ζωή. Τι όμως είναι αυτό που κρύβεται πραγματικά πίσω από την Mindland και τους σκοπούς που αυτή εξυπηρετεί.
Η αλήθεια είναι πως δεν έχω διαβάσει το προηγούμενο βιβλίο του συγγραφέα, παρά μονάχα έχω ακούσει ιδιαίτερα θετικά σχόλια γι' αυτό, από γνωστούς και φίλους. Έτσι, δεν είμαι σε θέση να μιλήσω για την εξελικτική πορεία της γραφής του. Αυτό όμως που διαπιστώνω διαβάζοντας το "Mindland" είναι πως, ο Γιώργος Γιαντάς, έχει έναν πολύ όμορφο τρόπο να αποτυπώνει τις λέξεις στο χαρτί. Ο γλωσσικός πλούτος του κειμένου, φανερώνει έναν άνθρωπο με γνώσεις και που παράλληλα, έχει την ικανότητα να τις αναπτύξει. Η ροή του κειμένου είναι στρωτή, ακολουθεί μια γραμμική πορεία και σ' όλη την διάρκεια της ανάγνωσης, δεν παραλείπει να μας δώσει ικανοποιητικές ως προς την ποσότητα και την ποιότητα, πληροφορίες οι οποίες και αφορούν τον κόσμο που εκείνος έχτισε. Έτσι, ακόμα κι αν κάποιος δεν είναι εξοικειωμένος με την τεχνολογία, μπορεί να κατανοήσει την πορεία της μέσα στον χρόνο και το πως αυτή οδηγήθηκε σε μια εικονική, μελλοντική πραγματικότητα η οποία, με πλαστό τρόπο, εγκλώβισε την ανθρωπότητα.
Βασικός πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο Μπρεντ ο οποίος, αν και ζει σύμφωνα με τα πρότυπα της υπάρχουσας κοινωνίας που περιγράφεται στο μυθιστόρημα αυτό, που αν και η Mindland αποτελεί ένα πραγματικό κομμάτι της καθημερινότητάς του, καλείται κάποια στιγμή να αντιμετωπίσει τους φόβους του, τον ίδιο του τον εαυτό αλλά και την αλήθεια πίσω από την εικόνα, που εγκλώβισε τον κόσμο και τον διαμόρφωσε ώστε να φτάσει σε μια συγκεκριμένη κατάσταση η οποία, δεν αποκλείεται να συνεχίσει έτσι ώστε να καταδυναστεύσει ακόμα περισσότερο τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τη δυνατότητα επιλογής, αντίστασης. Και τελικά αναρωτιέσαι, είναι καλύτερα να ζεις σε έναν θεωρητικά ασφαλή κόσμο χωρίς να ξεχωρίζεις ή να κάνεις το βήμα εκείνο που μπορεί να αλλάξει, τόσο εσένα όσο και τον κόσμο μέσα στον οποίο υπάρχεις; Όλα αυτά που είναι πραγματικά, μπορούν να αντικατασταθούν από κάτι τόσο ψεύτικο;
Σίγουρα είναι μεγάλο τόλμημα για έναν Έλληνα συγγραφέα να προσεγγίσει τα μονοπάτια της δυστοπικής λογοτεχνίας όμως ο Γιώργος Γιαντάς, τα καταφέρνει αρκετά καλά, δίνοντάς μας ένα μυθιστόρημα που, για τα ελληνικά ειδικά δεδομένα, διαφέρει σε μεγάλο βαθμό από όλα εκείνα που έχουμε συνηθίσει. Και δεν μπορούμε παρά να του πούμε μπράβο γι' αυτή του την προσπάθεια, που αποτελεί μια παράτολμη επιλογή, ειδικά σε ένα σήμερα που φοβάται να αντικρίσει το μέλλον που φαίνεται να πλησιάζει απειλητικά αλλά, και σε ένα λογοτεχνικό παρόν όπου η ξένη δυστοπική λογοτεχνία , έχει κερδίσει μεγάλο έδαφος και φανατικούς θαυμαστές. Για τους αμύητους ειδικά, στο είδος αναγνώστες, το "Mindland" είναι μια ευχάριστη, με δομή και σταθερή ροή πληροφοριών, έκπληξη, που ίσως θα τον ενδιέφερε.
                                                                               
                                                                                     Γιώτα Παπαδημακοπούλου

Παρασκευή 7 Ιουνίου 2013

Η αίσθηση του εικονικού περιβάλλοντος του προσομοιωτή ήταν πάντα εξαιρετική..

'' Η αίσθηση του εικονικού περιβάλλοντος του προσομοιωτή
ήταν πάντα εξαιρετική, όπως την πρώτη φορά. Παρατήρησα
πως κάποια αναβάθμιση είχε προσθέσει ολοζώντανα χρώμα-
τα στα υπαίθρια σημεία κι ένα πεντακάθαρο γαλάζιο στον
ορίζοντα. Υπήρχε κινητικότητα στην αλέα με τη λίμνη, αλλά
και στο ζωολογικό κήπο, και ως το Κάστρο απόρησα με την
παρουσία τόσων πολλών χρηστών. Ήταν ακόμη νωρίς το
απόγευμα και μου φαινόταν περίεργο. Στην Όγδοη λεωφόρο
ένας ιερέας που έκανε τζόκινγκ με προσπέρασε ακολουθού-
μενος από δύο βιαστικά δίδυμα με κοτσίδες, που δε διέφεραν
σε τίποτα απολύτως. Στο διώροφο edit spot που υπήρχε στη
συμβολή με την πλατεία επικρατούσε κοσμοσυρροή: στρατη-
γοί, κοντέσες, ένας παλιός Ρομπέν των Δασών, μια παρέα από
Βίκινγκς, κυρίες με πέπλο, μια νύφη και κάμποσοι βασιλιά-
δες. Από τότε που παρουσιάστηκε
η αμφίεση του βασιλιά έγινε το φετίχ των ευπόρων και των πλουσίων γενικότερα.   

Η Μindland γέμισε από τέτοιους, παρόλο που η στολή εκείνη
δεν είχε ιδιαίτερα υψηλό κόστος. Καθένας μπορούσε να πα-
ρουσιάζεται ως βασιλιάς, ακόμη κι αν στην πραγματικότητα
ήταν κάθε άλλο παρά εύπορος. Για το λόγο αυτόν, αργότερα,
ακουγόταν πως οι πραγματικοί πλούσιοι που περιφέρονταν
κατέφυγαν σε μια νέα κρυφή μόδα με τα χαρακτηριστικά ενός
επαίτη: με ξεχειλωμένη καζάκα, σανδάλια και μπόγο κρεμα-
σμένο στην πλάτη. Αυτός ήταν τελικά ο τρόπος για να περ-
νούν «απαρατήρητοι» ή απλώς να υποδηλώνουν τη μετριο-
φροσύνη τους ή έστω να ξεχωρίζουν και πάλι από το πλήθος.
Οι στολές των «ρακένδυτων» κάθε τύπου ήταν άλλωστε οι φτη-
νότερες. Όταν επικράτησε αυτή η μεταστροφή βέβαια, η
Mindland γέμισε και πάλι από τέτοιους κακομοίρηδες που
ήθελαν να κερδίσουν το ενδιαφέρον, μια γνωριμία, ή απλώς
ένα φίλο παριστάνοντας τους καμουφλαρισμένους αφέντες.
Χαζεύοντας τις στολές στο edit spot ενεργοποίησα τη λίστα
φίλων στην επάνω αριστερή γωνία του ορίζοντά μου. Ο Tάμι
ήταν ανενεργός κι αυτό με παραξένεψε, καθώς πάντα τέτοια
ώρα τον έβρισκα συνδεδεμένο και συναντιόμασταν καθ’ οδόν.
Τον κάλεσα μέσω της ρύθμισης του προσομοιωτή απευθείας
στο προσωπικό του τηλέφωνο, μα και πάλι δεν έλαβα απόκρι-
ση. Το edit spot είχε στη βιτρίνα του μια καινούρια στολή που
δεν είχα ξαναδεί, το δύτη, μα ήταν δύτης αρχαίος,
με σκάφανδρο, και μόνο σε βιβλία είχα αντικρίσει τέτοιον.
 

Μια πριγκίπισσα απέσπασε την προσοχή μου.
«Να περάσω;»
Παραμέρισα σιωπηλά για να εισέλθει στο spot έχοντας
αρκετά δευτερόλεπτα για να παρατηρήσω από κοντά το προ-
σεγμένο της πρόσωπο. Θα είχε σίγουρα αφιερώσει αρκετές
ώρες για να δημιουργήσει ένα τόσο γλυκό γκριζοπράσινο
βλέμμα με μεγάλες βλεφαρίδες και λεία ροδοκόκκινα μάγου-
λα, που αναδείκνυαν εξαίρετα τις γωνίες του προσώπου της.
Η λεπταίσθητη επεξεργασία στο προφίλ της ήταν ολοφάνε-
ρη. Κόκκινα, ζεστά χείλη σε αρμονία με τα σκουλαρίκια σε
σχήμα μικρής καρδιάς και πλούσια καλοχτενισμένα μαλλιά
που αγκάλιαζαν ζεστά το φόρεμα στη λεπτή κορμοστασιά
της. Η μικρή ελιά στο πιγούνι επιβεβαίωνε την έμφασή της
στην παρουσία... Όμορφη και στ’ αλήθεια; Ίσως ναι, ίσως
και όχι. Μα σίγουρα ένα τέτοιο προφίλ ήταν σαγηνευτικό.
Άλλωστε η στολή του πρίγκιπα ή της πριγκίπισσας υποδήλω-
νε συνήθως άνθρωπο ευγενικό και με διάθεση για κοινωνι-
κές σχέσεις. Χρήστες με τέτοιες στολές υπήρχαν πάμπολλοι
στον πολυχώρο του Κάστρου τις βραδινές ώρες, όπου η πε-
ρίσταση απαιτούσε μια κομψή παρουσία. Την ακολούθησα
για ώρα με το βλέμμα μου, να χαζεύει μία μία τις βιτρίνες
του spot ανάμεσα στους υπόλοιπους. Δεν έδειχνε την πρόθε-
ση ν’ αγοράσει κάτι. Σκέφτηκα ότι αν αυτό το πρόσωπο ήταν
αληθινό θα διέκρινα καθαρά τη ματιά της αφηρημένη να
αντανακλάται στο τζάμι, την έκφρασή της σκεπτική, με ανα-
γκαία την περιπλάνηση για να αφαιρεθεί από σκέψεις. Τα
προσωπεία των χρηστών δεν παρείχαν φυσικά λεπτομέρειες
με τέτοια υψηλή ακρίβεια. Στράφηκε προς τη μεριά μου σαν
να αντιλαμβανόταν πως την παρατηρούσα, με κοίταξε και
τότε άλλαξα την πορεία του βλέμματός μου..''