'>

Κυριακή 14 Απριλίου 2013

''Ως Την Τελευταία Πνοή'' της Νατάσας Γκουτζικίδου

Κρατώντας στα χέρια σου το βιβλίο του συγγραφέα Γιώργου Γιαντά, Ως την τελευταία πνοή, εκ πρώτης εντυπωσιάζεσαι από το εξώφυλλό του. Πρόσφατα, πληροφορήθηκα πως είναι εμπνευσμένο από την ιστορία του Τριστάνου και της Ιζόλδης, που προσωπικά κατατάσσω στις αγαπημένες μου. Έπειτα, είναι ο τίτλος. Έχω αναφέρει επανειλημμένως πως οι τίτλοι είναι από τα πρώτα στοιχεία, αν όχι το πρώτο, που προσελκύουν το ενδιαφέρον μου. Ως την τελευταία πνοή… Σε κάνει να αναρωτιέσαι τι μπορεί να είναι αυτό που θα σε κρατήσει μέχρι την τελευταία σου πνοή ζωντανό. Ένα πράγμα μόνο μπορώ να σκεφτώ και αυτό είναι η αγάπη. Εκ πρώτης λοιπόν, αναρωτήθηκα αν και για τον συγγραφέα και φίλο Γιώργο Γιαντά ισχύει το ίδιο.


«ένα έργο βαθιά αντιπολεμικό.
Τολμώ να πω πως πρόκειται για ένα από τα καλύτερα και πιο ‘δυνατά’ βιβλία που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια.»


 Από τις πρώτες κιόλας σελίδες, καθίσταται σαφές πως θα ταξιδέψουμε στο παρελθόν, σε μια εποχή ταραγμένη, γεμάτη μνήμες και πόνο,  σε έναν τόπο ευλογημένο από τον ήλιο και τη θάλασσα, αλλά και κατατρεγμένο από τον εχθρό. Είναι η Σμύρνη του 1915, η Σμύρνη του 1920, η Σμύρνη της καταστροφής, του μύθου και του ένδοξου παρελθόντος της.

Βασικός πρωταγωνιστής του βιβλίου, ο Αλέξανδρος Βελισσαρίου. Τα τερτίπια της μοίρας οδηγούν τα βήματά του στην κοσμοπολίτισσα Σμύρνη, εκεί όπου οι λαοί συγκατοικούν αρμονικά, παρά τα όσα οι πολιτικοί ορίζουν.  Η ζωή τρέχει κι εκείνος την ακολουθεί, άλλοτε σαν έμπορος και άλλοτε σαν στρατιώτης, μα πάνω απ’ όλα, σαν άνθρωπος με πάθη, ιδανικά και θέλω.

Ο συγγραφέας παρουσιάζει το κοινωνικοοικονομικό και πολιτικό πλαίσιο της εποχής (ο πόλεμος στην Ευρώπη και οι συνέπειες για την Ελλάδα, η πολιτική κατάσταση στη χώρα, οι μέρες του Βενιζέλου στην εξουσία, η κάθοδος και η επανεκλογή του, οι αποφάσεις που όρισαν τη μοίρα της Μικράς Ασίας και οδήγησαν τελικά στα γεγονότα του 1922) χωρίς να κουράζει. Το αντίθετο, για την ακρίβεια. Όλα καταθέτονται προσεχτικά, αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας που έχει πλέξει τόσο περίτεχνα ο συγγραφέας.

Ο Γιώργος Γιαντάς, με το πρώτο του βιβλίο, θεωρώ πως μαγεύει τον αναγνώστη. Οι περιγραφές του σε πολλά σημεία είναι συγκλονιστικές, σχεδόν νιώθεις πως θα απλώσεις το χέρι και θα αγγίξεις τους ήρωες. Η θεία Θεανώ, ο θείος Σωτήρης, η Χρυσάνθη, ο Βασίλειος, ο Μιχάλης, ο Νεσκέρογλου και η πανέμορφη κόρη του Γιασμίν.  Η Σμύρνη της αρμονικής συνύπαρξης των λαών, η κοσμοπολίτισσα πόλη, το σταυροδρόμι των λαών, εκεί από όπου τα πλοία ξεκινούσαν το ταξίδι τους για τις εφτά θάλασσες του κόσμου. Οι συνήθειες των κατοίκων, οι αντιθέσεις, οι μάνητες και τα πάθη…

Ένα βιβλίο για τον πόλεμο, που ανακατώνει τις ζωές των ανθρώπων, τις εξοστρακίζει από την πορεία τους, αλλά που δεν είναι ικανός να ξεριζώσει την ελπίδα, ένα έργο βαθιά αντιπολεμικό.

Τολμώ να πω πως πρόκειται για ένα από τα καλύτερα και πιο ‘δυνατά’ βιβλία που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια.

Ρίγησα διαβάζοντας το ακόλουθο απόσπασμα, γι’ αυτό και επέλεξα να το μοιραστώ μαζί σας : Σε όρισα επίγονο... Το μονοπάτι σου το χάραξαν ο Υδάσπης, η Περσέπολη, η Βακτριανή, η Ζαδράκαρτα... Σ' έφεραν ανέγγιχτο ως το κάλεσμα της μοίρας, αείχρονο, ατόφιο, αθάνατο από φύσημα των καιρών... Σε πρόσμεναν ολότελα, καρτερικά, αιώνια, πλέκοντας την τύχη σου, καλώντας σε στον πρώτο σου σταθμό. Τον Ίωνα άνεμο, που αόρατα σε χάλκευσε με ζωή. Ήσουν ενωμένος μ’ αυτήν, δίχως ψεγάδι, δίχως αίμα αληθινό, δίχως πόνο θνητό. Οι δρόμοι σου απλώθηκαν ποτάμια, οι σκιές σου φώτισαν έλατα, γη, ζωντανεμένα κάστρα να φέρεις πίσω σ’ εκείνους, ορίστηκες για να ορίσεις… Ήρθε η ώρα η αθάνατη, αθάνατος να’ σαι ξανά, αγέρωχος, μαρμάρινος. 
 http://natasagoutzikidou.blogspot.gr/2012/08/blog-post_21.html

Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

"Mindland" από τον Ηλία Παπαγεωργίου (ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ 22-ΦΕΒ-2013)


Mε τον τίτλο «MINDLAND» κυκλοφόρησε το δεύτερο μυθιστόρημα του Γιώργου Γιαντά μετά το επιτυχημένο «Ως την τελευταία πνοή» ένα μυθιστόρημα που έκανε εξαιρετική εντύπωση.
Το νέο, λοιπόν, μυθιστόρημα (εκδόσεις του οίκοι Λιβάνη, σελίδες 302), είναι διαφορετικό από ένα συνηθισμένο κείμενο τέτοιου είδους. Εδώ δεν έχουμε ιστορικά γεγονότα ως αφετηρία της αφήγησης, της δράσης και της πλοκής. Δεν ιστορούνται γεγονότα γνωστά στον αναγνώστη, ώστε να βαδίζει σε οικεία μονοπάτια και να αναμένει εξελίξεις προορατικές. Αντίθετα, το «περιβάλλον» του μυθιστορήματος μετακινείται από το ρεαλισμό στη φαντασία, από το πιθανό στο απίθανο, από το ενδεχόμενο στο νοητικά απρόσιτο.
 

«Δεν ιστορούνται γεγονότα γνωστά στον αναγνώστη, ώστε να βαδίζει σε οικεία μονοπάτια και να αναμένει εξελίξεις προορατικές. Αντίθετα, το «περιβάλλον» του μυθιστορήματος μετακινείται από το ρεαλισμό στη φαντασία, από το πιθανό στο απίθανο, από το ενδεχόμενο στο νοητικά απρόσιτο.
Η «ιστορία» αρχίζει με τις συνέπειες ενός πυρηνικού πολέμου, εξαιτίας του οποίου η  ανάγκη επιβίωσης επιβάλλει στους ανθρώπους να δημιουργήσουν «πόλεις-γυάλες», μέσα στις οποίες τα πάντα είναι τεχνητά: από τον αέρα που αναπνέουν μέχρι τα μέσα διατροφής, μεταφοράς, εργασίας, επικοινωνίας. Πρόκειται για έναν μεταπυρηνικό κόσμο, τον οποίο ο σημερινός άνθρωπος ούτε κατανοεί και, πολύ περισσότερο, δε θα ήθελε να γνωρίσει. Μέσα σε μια τέτοια ηλεκτρονική πόλη ο καθένας ζει στο δικό του κόσμο. Καθηλωμένος μπροστά στην οθόνη του δικού του προσομοιωτή (δηλ., ηλεκτρονικό υπολογιστή προχωρημένης τεχνολογίας) και χρησιμοποιώντας το δικό του ηλεκτρονικό εξοπλισμό μπορεί να περπατήσει, να συνάψει ερωτικές σχέσεις, να «συναντήσει φίλους, να συνάψει κάθε είδους σχέσεις με άτομα που ποτέ δεν είδε ούτε νιώθει την ανάγκη να δει, να νοικιάσει φίλους και συντροφιές με μόνο κριτήριο την εξωτερική εμφάνιση που ο «άλλος» παρουσιάζει μέσα από το δικό του προσομοιωτή και το οποίο προφίλ μπορεί να αλλάζει σύμφωνα με τα γούστα του. Παρουσιάζεται δηλαδή σαν πρίγκιπας-πριγκίπισσα, σαν νέος ή γέρος, σαν ωραίος ή δυσειδής, ανεξάρτητα από τη φυσιολογική του θέση ή εμφάνιση. Άρα, πρόκειται για έναν κόσμο αποκλειστικά εικονικό, μη πραγματικό, απόλυτα φανταστικό και, ως εκ τούτου, αφύσικο. Επομένως, απουσιάζει η ζεστασιά της αγάπης, η ευαισθησία, η αληθινή φιλία, ο γνήσιος έρωτας, το φυσιολογικό σεξ, η αυθόρμητη αγκαλιά και το αγνό φιλί.

Μέσα σε αυτό το κλίμα κινείται ο συγγραφέας με μεγάλη επιδεξιότητα, και καταφέρνει να μας δώσει τα χαρακτηριστικά ενός κλασικού μυθιστορήματος: πιθανή ιστορική βάση, πλοκή, περιέργεια, αγωνία, απροσδόκητα, χιούμορ, προβληματισμό, σφαιρικότητα, λύση, ακόμη και κάθαρση!
Πέρα από το περιεχόμενο, ο αναγνώστης απολαμβάνει ένα κατανοητό κείμενο, μια ελληνική γλώσσα άρτια στη λεκτική και ορθογραφική της χρήση, ένα συγγραφέα, που παρά το νεαρό της ηλικίας του, σέβεται τον αναγνώστη και ξέρει να τον ψυχαγωγεί με την κύρια έννοια της λέξης (αγωγή της ψυχής και του πνεύματος).
Συγχαίρω τον εξαίρετο μυθιστοριογράφο, Γιώργο Γιαντά, φίλο και παλιό μαθητή μου, και του εύχομαι να συνεχίσει με την ίδια ζέση το υπέροχο έργο της συγγραφής.
Συνιστώ ανεπιφύλακτα σε μικρούς και μεγάλους να διαβάσουν το πρωτότυπο και πρωτοποριακό τούτο βιβλίο.
 
Ηλίας Παπαγεωργίου, δρ Φ.

 http://www.dimokratism.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=15298%3Amindland---&catid=42%3Abook-presentation&Itemid=61