'>

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

"Για σένα μόνο" της Νατάσας Γκουτζικίδου



Η Νατάσα Γκουτζικίδου επιστρέφει δυναμικά, αφήνοντας πίσω κάποιους από τους παραδοσιακούς, τους «σκληρούς» χαρακτήρες του προηγούμενου έργου της και καταθέτοντας μία σύγχρονη ιστορία, με πρωταγωνιστές τη Βίκυ και το Μάνο. Με επίκεντρο τον τόπο καταγωγής, μία περιοχή του Έβρου, περιγράφεται ο έρωτας των δύο ηρώων, μία ιστορία που οι ρίζες της βρίσκονται στη φιλία των παιδικών τους χρόνων. Στο φόντο της, ένα τροχαίο ατύχημα, ένα τραγικό γεγονός που ακολουθεί, πλησιάζοντας ολοένα εγγύτερα τη Βίκυ, σαν το προοίμιο μίας πολύ άσχημης εξέλιξης.

«Οι μνήμες έρχονται πάντα ακάλεστες»

Η αισθηματική ιστορία της Νατάσας Γκουτζικίδου, σύντομα φοράει το μανδύα ενός καλοστημένου αστυνομικού μυθιστορήματος, που πλαισιώνεται με μυστήριες συμπτώσεις, με ανεξήγητα γεγονότα και αλλόκοτα περιστατικά που ισορροπούν ανάμεσα σε πραγματικότητα και φαντασία. Η γνώριμη δεξιοτεχνία της Ν. Γκουτζικίδου δίνει το παρόν της και πάλι, προσθέτοντας στοιχεία μεταφυσικού θρίλερ, δημιουργώντας ένα απολαυστικό βιβλίο με έντονο σασπένς και εξέλιξη. Πρόκειται όντως για γεγονότα πέραν της ανθρώπινης λογικής ή μήπως οι άνθρωποι θεωρούν αλλόκοτο ότι δε μπορούν να εξηγήσουν;



Από τις στιγμές που προσωπικά ξεχώρισα, η σκηνή της Βίκυς και του Μάνου στη θάλασσα, μία  ξεχωριστή, ιδιαίτερη ερωτική σκηνή, όπως επίσης και το ημερολόγιο του αστυνομικού, που με αριστοτεχνικό τρόπο δίνει ορισμένες εξηγήσεις, φουντώνοντας την περιέργεια αντί να την καταλαγιάζει, ιδιαίτερα ως προς το τι επιφυλάσσει το τέλος. Ένα φινάλε που όσο πλησιάζει περιπλέκεται με τρομακτικές αναμνήσεις και απρόβλεπτα γεγονότα, με κορύφωση την τελική ανατροπή.

Το «Για σένα μόνο» είναι ευκολοδιάβαστο, με γρήγορη πλοκή, χωρίς περιττές παραγράφους και γεμάτο από σκηνές που αποδεικνύουν την πλούσια φαντασία της δημιουργού, την ικανότητα της να κινείται στο περιβάλλον του μυθιστορήματος με άνεση, με μοναδική ικανότητα να δημιουργεί πλοκή αλλά και να τη διατηρεί κατά την πορεία των εξελίξεων. Τέλος, απόλαυσα πραγματικά κάποιες χιουμοριστικές «πινελιές», σε φράσεις κυρίως διαλόγων, που καθώς τυχαίνει να γνωρίζω τη συγγραφέα, ξέρω πως αποτελούν στοιχεία του προσωπικού της χιούμορ.
Προσθέτοντας ένα ακόμη μυθιστόρημα στο πλούσιο έργο της, η Νατάσα Γκουτζικίδου, αποδεικνύει το ταλέντο, την ανεξάντλητη φαντασία και το μεράκι με το οποίο αφήνει το δικό της στίγμα, στο μεγάλο στοίχημα της γραφής.