'>

Τρίτη 10 Μαρτίου 2015

Ο Κρυστάλλης και το όνειρο της βροχής - Κάκια Ξύδη




         Είναι αλήθεια πως όταν πήρα τον Κρυστάλλη της Κάκιας Ξύδη στα χέρια μου, το έκανα προορίζοντας τον ως δώρο για στενό συγγενικό πρόσωπο (Φώτης). Το γεγονός πως η επαφή μου με τα παιδικά παραμύθια είναι μικρή, πυροδότησε μια περιέργεια να διαβάσω το μικρό Κρυστάλλη, θέλοντας ομολογουμένως να ανιχνεύσω τη χροιά όσο και το ύφος της συγγραφέως στο συγκεκριμένο είδος. Εκείνο που με έκπληξη διαπίστωσα, ήταν η άνεση με την οποία κινείται η Κάκια Ξύδη μέσα στα φύλλα ενός βιβλίου για παιδιά. Η γραφή της διατηρεί ένα σταθερό και προσεγμένο τόνο, τόσο όσο χρειάζεται για να είναι ευχάριστο κι ευανάγνωστο στους μικρούς αναγνώστες όπου και απευθύνεται. Αυτή η ισορροπία δεν κλονίζεται σε κανένα σημείο της ιστορίας, γεγονός που επιδεικνύει εκτός από άνεση, την ωριμότητα και ευαισθησία που διακρίνει όχι μόνο τα γραπτά, αλλά και το χαρακτήρα και την προσωπικότητα της δημιουργού.       
         Έχοντας την τύχη να γνωρίζω την Κάκια Ξύδη, μπόρεσα να αντιληφθώ επακριβώς το νόημα του διαλόγου του μικρού Κρυστάλλη με τον Τσίμπα: «Ξέρεις πόσους αιώνες είμαι καθηλωμένος; Θέλω να φύγω, να γνωρίσω τον κόσμο..». Γνωρίζοντας το δραστήριο, ακούραστο κι ανήσυχο πνεύμα της συγγραφέως, όταν διάβασα τα παραπάνω χαμογέλασα. Όπως το ίδιο συνέβη όταν συνάντησα όλες τις μικρές ευαίσθητες παρουσίες αυτού του παραμυθιού, τη Δροσιά και τη Στεργιανή, τη Μαργαρίτα και τη Δροσοσταλίδα. Ακόμη και ένας κόκκος άμμου δεν είναι ποτέ ασήμαντος, ακόμη κι εκείνος χρειάζεται ένα «Μπάμπουρα» να τον ταξιδέψει, αρκεί να το αποζητά μέσα του. Κι ακόμη και ένας κόκκος μονάχα «αρκεί, για να φέρει μία ολόκληρη βροχή». Ο Κρυστάλλης δεν είναι μία ασήμαντη μονάδα στην αμμουδιά της ζωής. Είναι ικανός να φέρει την πολυπόθητη βροχή στον κόσμο και μαζί της ένα πλήθος από «αισιόδοξα μηνύματα» για ενήλικες, όπως την αξία της ευαισθητοποίησης, της συλλογικότητας, της προσπάθειας. Φτάνοντας στην τελευταία σελίδα, το πνεύμα αυτό του παραμυθιού σε κατακλύζει, καταφέρνοντας το με περίσσεια άνεση και ευστοχία. Ο Κρυστάλλης χαμογελά στους μικρούς του αναγνώστες, κλείνοντας ταυτόχρονα το μάτι και στους μεγάλους…